اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباطی بر افزایش خودکارآمدی و امیدواری همسران جانبازان

اهداف: همسران جانبازان به‌علت تعامل با جانبازان در معرض پیامدهای منفی روان­شناختی آنان قرار می­گیرند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت­های ارتباطی بر افزایش خودکارآمدی و امیدواری همسران جانبازان انجام شد. مواد و روش­ها: در این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل، 30 نفر از همسران جانبازان شهرستان روانسر که تا پایان سال 1393، ده سال از عضویت آنان در بنیاد شهید و امور ایثارگران شهرستان روانسر گذشته بود، به‌روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جای‌گذاری شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش، مقیاس خودکارآمدی عمومی (GES-10) و مقیاس امیدواری اشنایدر بود. آموزش مهارت­های ارتباطی در 8 جلسه 90دقیقه‌ای به‌صورت یک بار در هفته به گروه آزمایش ارایه شد، ولی گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده‌ها به‌کمک نرم‌افزار آماری SPSS 20 و توسط آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: با کنترل اثر پیش‌آزمون، در نمرات پس‌آزمون متغیرهای خودکارآمدی، امیدواری و مولفه‌های تفکر عاملی و تفکر راهبردی در گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنی‌داری وجود داشت. آموزش مهارت­های ارتباطی به ترتیب موجب 32% و 63% تغییر در مولفه‌های خودکارآمدی و امیدواری و همچنین 59% و 49% تغییر در مولفه‌های تفکر عاملی و تفکر راهبردی شد (0.001p<). نتیجه‌گیری: آموزش مهارت­های ارتباطی بر افزایش خودکارآمدی و امیدواری همسران جانبازان تاثیر دارد.